Jean-François Millet, De arenleesters, 1857
'Miljoenen Indiërs ruimen eigen land op'
De Volkskrant plaatste deze foto op haar site. Jonge mensen, opgetuigd met plastic handschoenen en mondkapjes bewegen zich over een strand, bukken of zitten gehurkt om ondefinieerbaar vuil te verzamelen. Dat het strand er verre van schoon bij ligt maakt nadere bestudering van de foto wel duidelijk. Links ligt een voetbal er vergeten en verloren bij.
De eerste indruk van de achtergrond roept het beeld op van piramides. Maar nadere bestudering maakt de overspanning van een tuibrug zichtbaar. Hierbij opgeteld de gebouwen rechts in de verte completeert het beeld van een urbane omgeving en geeft wellicht ook context aan de vervuiling van het strand.
Dit beeld deed mij denken aan een schilderij dat Jean François Millet in 1857 schilderde. Hij beeldt hierin drie vrouwen af die aren lezen.
Een arenlezer is iemand die achter de korenmaaiers, in de tijd dat er nog met de zeis werd geoogst, aanliep en de aren (halmen) die waren gevallen alsnog meenam. Lezen is een verouderd woord voor verzamelen, zoeken. De arenlezer was in dienst bij de landeigenaar. Arenlezen werd door minderjarigen gedaan, of door oude mensen (meestal vrouwen), die geen krachtig werk meer konden leveren.[citaat Wikipedia]
Het schilderij van Millet wordt gerekend tot het realisme. Een 19e eeuwse stroming in de schilder- en beeldhouwkunst die het leven van de arbeiders en boerenbevolking in beeld bracht. Soms met de romantische
bedoeling het landleven te verheerlijken, maar vaak ook met het doel het sociaal bewustzijn op te wekken en te vergroten.
De Volkskrant plaatste deze foto op haar site. Jonge mensen, opgetuigd met plastic handschoenen en mondkapjes bewegen zich over een strand, bukken of zitten gehurkt om ondefinieerbaar vuil te verzamelen. Dat het strand er verre van schoon bij ligt maakt nadere bestudering van de foto wel duidelijk. Links ligt een voetbal er vergeten en verloren bij.
De eerste indruk van de achtergrond roept het beeld op van piramides. Maar nadere bestudering maakt de overspanning van een tuibrug zichtbaar. Hierbij opgeteld de gebouwen rechts in de verte completeert het beeld van een urbane omgeving en geeft wellicht ook context aan de vervuiling van het strand.
Dit beeld deed mij denken aan een schilderij dat Jean François Millet in 1857 schilderde. Hij beeldt hierin drie vrouwen af die aren lezen.
Een arenlezer is iemand die achter de korenmaaiers, in de tijd dat er nog met de zeis werd geoogst, aanliep en de aren (halmen) die waren gevallen alsnog meenam. Lezen is een verouderd woord voor verzamelen, zoeken. De arenlezer was in dienst bij de landeigenaar. Arenlezen werd door minderjarigen gedaan, of door oude mensen (meestal vrouwen), die geen krachtig werk meer konden leveren.[citaat Wikipedia]
Het schilderij van Millet wordt gerekend tot het realisme. Een 19e eeuwse stroming in de schilder- en beeldhouwkunst die het leven van de arbeiders en boerenbevolking in beeld bracht. Soms met de romantische
bedoeling het landleven te verheerlijken, maar vaak ook met het doel het sociaal bewustzijn op te wekken en te vergroten.
Wanneer je het rechterdeel van de foto uitsnijdt en spiegelt wordt zichtbaar waarom de door mij genoemde overeenkomst zich opdringt. Denk de twee figuren rechts in de achtergrond weg en je hebt een sterke overeenkomst in compositie tussen foto en schilderij Zie de uitsnede hieronder)
Er zijn nog meer overeenkomsten zichtbaar.
De fotograaf had nagenoeg hetzelfde standpunt als Millet in het schilderij innam: de ooghoogte (ongeveer) gelijk met de staande (licht) gebogen figuur. Verder is in allebei de voorstellingen een rol weggelegd voor de achtergrond. We kijken tot aan de horizon, maar die is 'gestoffeerd' met objecten die het verhaal van de afgebeelde figuren verder verduidelijken.
Verder is in beide werken de compositie zodanig dat het oog van de beschouwer van de voorgrond de diepte in wordt geleid. Dat is overigens het sterkst aanwezig bij de foto. De figuren vormen hier nagenoeg een diagonaal in de compositie.
"Life imitates art".
© Vincent van Woerkom
Er zijn nog meer overeenkomsten zichtbaar.
De fotograaf had nagenoeg hetzelfde standpunt als Millet in het schilderij innam: de ooghoogte (ongeveer) gelijk met de staande (licht) gebogen figuur. Verder is in allebei de voorstellingen een rol weggelegd voor de achtergrond. We kijken tot aan de horizon, maar die is 'gestoffeerd' met objecten die het verhaal van de afgebeelde figuren verder verduidelijken.
Verder is in beide werken de compositie zodanig dat het oog van de beschouwer van de voorgrond de diepte in wordt geleid. Dat is overigens het sterkst aanwezig bij de foto. De figuren vormen hier nagenoeg een diagonaal in de compositie.
"Life imitates art".
© Vincent van Woerkom
