• Home
  • Introduction
  • PhotoGallery
    • Belgium
    • France >
      • Paris
      • Cabourg
      • Provence
    • Germany
    • Italy >
      • Sardinia
      • Sicily
      • Venice
    • London
    • Landscape
    • Urban
    • Architecture
    • Object
    • Structures
    • Draped
    • Walls
    • Human Interest
    • Colour my world
    • Desolate school
    • iPhony
    • B&W
  • Graphic Design
  • Book Design
  • BlogGallery
  • BlogStaal
  • Edition
  • Contact
  • Contact
BeelDstaal

21. Primair appèl

31/3/2016

0 Comments

 
Foto
Advertentie van Zeeman voor trouwjurk, 2016
In de tweede week van februari staan de geschreven media - en die niet alleen - bol van triviaal nieuws.
Niks vluchelingenproblematiek of wel of
 niet bombarderen in Syrië. Nee, wat draagt de bruid op de mooiste
dag ( wat een treurige gewaarwording overigens ) van haar leven. Textielsuper Zeeman heeft de oplossing. Laat alle divagedrag achterwege, stuur moeder en toekomstig schoonmoeder om boodschappen en scoor in het eerste het beste Zeemanfiliaal een bruidsjurk voor € 29,99. Nadeel: geen verrassing meer voor je aanstaande en in het slechtst denkbare geval is het winkelrek al leeggeplukt en ben je alsnog aangewezen op een marktplaatsexemplaar 'slechts éénmaal gedragen'.
In een redactioneel commentaar las ik dat de presentatie van deze jurk onderdeel uitmaakt van een strategie van Zeeman een breder en vooral ook jonger publiek te bereiken. Daartoe behoort ook het in werking zetten van de herinrichting van winkelpanden om met behoud van identiteit het graaibakkenimago min of
meer om zeep te helpen.
Over die identiteit, plechtig 'corporate identity' genoemd, wil ik het hebben.
Foto
Zeemanfiliaal Delft
Voel ik mij uitgenodigd bij Zeeman naar binnen te gaan? Mwah, niet bepaald. Zeeman werpt kennelijk voor mij een drempel op. Waardoor wordt dit veroorzaakt? Natuurlijk speelt de optelsom van naam, assortiment, te verwachten kwaliteit en reputatie een rol van betekenis. Identiteit dus. Maar de weerzin om Zeeman binnen
te treden wordt vooral veroorzaakt door de vormgeving van panden of puien.
Het oog wordt geattaqueerd met de primaire kleuren geel en blauw aangevuld met rood in de decoratie van de eerder genoemde 'graaibakken'. Elk van deze kleuren heeft vanwege zijn primaire karakter de hoogste graad van verzadiging. De gevelbelettering is uitgevoerd in schreefloze kapitalen. Zo, dat staat.
Laat ik de wijze van inrichting en aard van het winkelbeheer buiten beschouwing laten. Wat maakt dan dat ik niet naar binnen wil. Mijns inziens wordt dit veroorzaakt door het hele kleurenbeeld dat een kermisachtige uitstraling heeft. De bonte kleurstelling lijkt uit te willen stralen dat winkelen bij Zeeman feest is. Het gevolg is echter dat elk gevoel voor subtiliteit afwezig is. Als er al nuancering valt waar te nemen in de productsamenstelling van het te verkopen assortiment dan wordt dit volledig overschreeuwd door het primaire kleurgeweld. En mijns inziens schiet Zeeman hiermee zijn doel voorbij.
Wie zich tot taak heeft gesteld deze winkelketen van een upgrade te voorzien staat voor de schone taak een middenweg te vinden tussen het vertrouwde beeld en effectief 'omkatten'.
Het is opvallend dat retailbedrijven die zich richten op de budgetmarkt nagenoeg allemaal dezelfde of vergelijkbare keuzes maken in de straatpresentatie van hun filialen.
Foto
Bristolfiliaal Rijswijk
Bristol keert in zijn presentatie de kleuren geel en blauw om en beperkt hiermee het palet. Rood wordt niet toegepast hetgeen er toe leidt dat er een wat minder schreeuwerig beeld ontstaat. In het letterbeeld is gepoogd iets meer individualiteit te creëren door een 'uithaal' in de letter 'R'. Hierdoor lijkt de bedrijfsnaam de weg naar de ingang te wijzen.
​

Elke hoop op subtiliteit wordt echter de bodem ingeslagen door de wijze waarop de Schoenenreus zich presenteert. Rood en blauw overheersen, aangevuld met geel. 
Foto
Schoenenreusfiliaal Nijmegen
De hier gepresenteerde situatie maakt een eerlijke vergelijking niet helemaal mogelijk, maar geeft wel inzicht in de wijze waarop Schoenenreus de geachte cliëntele benadert. Voor de opening van een nieuw filiaal wordt
de ballonnenkoning besteld en de rode loper uitgerold. Afzetpalen met dito linten moeten de indruk completeren dat bij het betreden van dit filiaal in plaats van budgetschoenen een Golden Globe in ontvangst
kan worden genomen dan wel het scoren van de jackpot aan een eenarmige bandiet tot de serieuze kansen behoort. Met andere woorden: Schoenenreus bewandelt niet de weg der geleidelijkheid: 'It's a slap in your face'.

Zijn er ook subtielere oplossingen te vinden in retailland? Jazeker. Hoewel Lidl ook een 
trouwe aanhanger is van het het primaire kleur-evangelie wordt dit niet gevelbreed uitgedragen. Lidl-fans zullen de ingang zeker weten te vinden maar komen niet direct kleurensuf de winkel in. Daarbij is bij Lidl een streven waar te nemen de winkelfilialen een iets meer sophisticated uitstraling te geven. Wie besluit zijn boodschappen direct uit groothandelsverpakking in zijn wagentje te deponeren wil toch graag het gevoel hebben zich te bewegen door de paden van een premiumseller. 
Foto
Ontwerp Lidfiliaal Australië
Voor meer terughoudendheid wenden we ons tot een andere uitbater van Duitse origine. Bij Aldi - door boodschappend Nederland steevast als 'de Aldi' aangeduid - overheerst blauw met een subtiel rood accent.
Maar wat vooral opvalt is dat ervoor is gekozen logo en merknaam zo toe te passen dat de winkelgevel niet wordt weggedrukt, een benadering die overigens ook Lidl siert.
Foto
Aldi Mallorca
De nagenoeg volledig opengewerkte gevel heeft als voornaamste functie de potentiële koper warm te maken voor een genietbare winkelbeleving. Het is duidelijk dat de architecturale oplossing van dit winkelpand dienstig is aan het creëren van een optimale winkelervaring.

Albert Heijn gaat daar nog een stap verder in. Het hier gepresenteerde winkelpand laat in al zijn geometrische eenvoud aandacht voor een verantwoorde winkelarchitectuur zien. Kleur speelt hierin in zoverre een rol
dat het heldere logoblauw de gewenste herkenning voldoende genereert zonder de bezoeker visueel te overdonderen. Wat in dit filiaal vooral opvalt is de speelse benadering van de ingangspartij. De inspringende gevel wordt overhuifd door een vide voorzien van twee vensters die luchtigheid verlenen aan het bouwvolume.
Foto
Albert Heijnfiliaal Hulst
Het logo is hier min of meer naar binnen 'gewaaid'. Dit zorgt voor een speelse en uitgekiende combinatie van markering, signalering en herkenning. Albert Heijn laat in de vormgeving van dit pand zien dat winkelvormgeving niet het stiefkind hoeft te zijn van de bedrijfsvoering in de levensmiddelenretail.
Het is duidelijk dat de strijd om de klant niet alleen bevochten wordt met bonusaanbiedingen, pluskortingen en wat dies meer zij. Serieuze aandacht aan winkelbeleving is core business geworden.
​Snijdt dit betoog hout? Daar kan de kritische lezer zijn twijfels bij hebben. De straten van onze provinciesteden en aanpalende bedrijfsterreinen zijn helaas ruimschoots gevuld met treurige voorbeelden van bovengenoemde nijvere bedrijven. Maar kennelijk gloort er hoop in retailland.


© Vincent van Woerkom
0 Comments

10. Duiventil

30/3/2015

1 Comment

 
Glyptothek München, Leo von Klenze, 1830
Foto
De vondst van Pompeii in 1748 was een grote impuls voor de archeologie en creëerde een hausse in hernieuwde belangstelling voor de kunst en architectuur van de Romeinen. Dit gaf echter ook de aanzet tot een nadere bestudering van het Grieks historisch erfgoed en leidde tot de conclusie dat de uitgangspunten voor een zuivere architectuur bij hen gezocht en gevonden konden worden.
Met die principes kon het architectengilde in de 18e eeuw de frivole wildgroei van het Rococo te lijf.
Er braken daarmee voor de architectuur strenge tijden aan in de gedaante van het Neo-Classicisme.
Een stijlvorm die alles uit de kast trok wat de openluchtschatkamers in Griekenland, Italië en het Midden-Oosten prijsgaven.

Toen Leo von Klenze zijn Glyptotheek in München ontwierp, liet hij zich leiden door de basisprincipes van de klassieke architectuur. Elk overheids- of kunstinstituut dat zich serieus nam wist dat de vormentaal van de Klassieken een uitgelezen kans bood om status te verwerven dan wel uit te stralen. De plechtige uitstraling van regerings- en rechterlijke macht vroeg steevast om een passende architectonische verpakking. Evenals de verheven luister van operagebouwen, concerttempels en kunstmusea. Monumentaliteit was het devies.
Zwervend door Europese steden met een geschiedenis is een kennismaking met de Klassieken eerder regel dan uitzondering.
De ingrediënten zijn talrijk, maar voor wie zich verdiept in de klassieke basisprincipes telkens herkenbaar. Tempelgevels opgebouwd uit zuilengalerijen bekroond door architraven en timpanen. Kapitelen van de drie klassieke orden en kroonlijsten, Marmer als voornaam materiaal. Een volledige opsomming krijgt gauw een encyclopedisch karakter.

Hoewel de samenstellende elementen de herkenbaarheid van het Neo-Classicisme bepalen wordt het karakter van deze architectuur in essentie eigenlijk door andere zaken beïnvloed.  De klassieke Griekse architectuur, inspiratiebron voor het Neo-Classicisme, toont een aantal uitgangspunten die de architecten van de tempelcomplexen hanteerden. Het gaat om aandacht voor harmonieuze opbouw van volumes met een groot accent op symmetrie. Op slimme wijze worden optische correcties toegepast die de harmonieuze uitstraling versterken.
Men maakte ook gebruik van een vast maatstelsel dat door de Romeinse architect Vitruvius in zijn verhandeling over de architectuur in verband werd gebracht met de maat van het menselijk lichaam als eenheid. Architecten als von Klenze maakten, zoveel is zichtbaar, uiteindelijk effectief gebruik van dit ruimtelijk idioom. 

Tot zover enige historische onderbouwing en toelichting. De vraag rijst nu wat dit alles te maken heeft met een duiventil en zijn trotse bezitter. 
Foto
foto: © Liza van der Stock voor de Volkskrant
Hoewel dit duivenkot niet gekenmerkt wordt door exacte symmetrie is het overduidelijk dat de duivenmelker in kwestie zich bij de opbouw wel door heldere ordeningsprincipes heeft laten leiden. (Globale) symmetrie is er daar één van. Het gaat te ver om aan te voeren dat mijnheer bij het creëren van dit onderkomen voor zijn gevleugelde vrienden Vitruvius heeft geraadpleegd of een boek over de oude Grieken heeft opengeslagen. Maar hoe frappant is de centraal geplaatste trapopgang met podium die de eigenaar in staat stelt wanneer nodig kort te gloriëren.
Wat ik maar wil zeggen is dat wanneer we een relatie leggen tussen hoge architectuur en alledaagse  bouwijver er toch zichtbaar wordt dat de bouwende mens, van welke status dan ook, zich bedient van bouw- en ordeningsprincipes die kennelijk een vaste wetmatigheid vertonen. Een en ander kun je wellicht terugvoeren op wetenschappelijk gefundeerde uitgangspunten. Maar de vraag dringt zich toch op in hoeverre deze hang naar evenwichtige ordening voortkomt uit het wezen van de mens zelf. Is architectuur als hier getoond mogelijk een spiegel van de menselijke symmetrie. Met andere woorden: is het hier getoonde bouwresultaat los van een rationeel product ook een projectie van het wezen van de mens?
Met deze twee voorbeelden bij de hand is deze vraag misschien bevredigend te beantwoorden. Echter: de moderne architectuur wordt gekenmerkt door het vrij exploreren van de ruimte waarin voor de eenvoudige symmetrische ordening nauwelijks plaats is ingeruimd. Wie vandaag de dag in grote steden om zich heen kijkt is getuige van een vormenrijkdom waarin vaak alleen op bouwdetail geappelleerd wordt aan menselijke maatvoering en hang naar evenwicht en harmonie.  Daarmee hoeft bovenstaande gedachtengang niet rechtsreeks naar het rijk der fabelen te verhuizen. Altijd zal er plaats zijn voor het ordenen van ruimte in overzichtelijke en handelbare modules. Al was het maar ten behoeve van een duivenonderkomen.

© Vincent van Woerkom 
1 Comment
    Foto

    Categorieën

    Alles
    Architectuur
    Beeldende Kunst
    Beeldhouwkunst
    Film
    Fotografie
    Mode
    Nieuws
    Schilderkunst
    Vormgeving

    Auteur

    www.BeelDstaal.com/blog is een initiatief van
    Vincent van Woerkom
    om in regelmatig te publiceren artikelen relaties zichtbaar te maken tussen beeldende kunst en andere visuele media. Associatie en  vergelijkende analyse vormen hierbij instrumenten om op basis van eigen inzichten het nieuwsgierige oog te voeden.

    © Vincent van Woerkom
    © BeelDstaal



Powered by Create your own unique website with customizable templates.